Mauritspark, tribune op de IJzer
Het Mauritspark is gelegen op een unieke locatie. Op nog geen halve kilometer van het Noordzeestrand en ten noorden het van IJzerestuarium met haar zeer unieke en dynamische slikken en schorrengebied “Natuurreservaat de IJzermonding”. Dit gebied behoort samen met het Zwin tot de laatst overgebleven schorrenlanden aan de Belgische kust! Het gebied vertegenwoordigt verschillende bijzondere vegetatietypen en kustvogels.
De huidige besloten structuur van het Mauritspark zorgt ervoor dat er geen of weinig interactie plaatsvindt tussen het park en haar unieke omgeving: de kust, het natuurgebied aan de overzijde en de IJzermonding. Deze structuur wordt deels bepaald door de ondergrond van het park, opgebrachte voedselrijke klei, en deels door het huidig beheersregime. Het huidig beheer brengt weinig differentiatie en biedt geringe kansen tot dynamiek in de groenontwikkeling. Zo vormt het randstruweel een gesloten donkere houtsingel met veel esdoorn en weinig kruidige begroeiingen. De tuinaanplantingen, struwelen en grasvelden refereren eveneens niet of nauwelijks naar de natuurlijke omgeving en in het bijzonder naar de typische en unieke natuur van de IJzermonding of de kust. Hierdoor verkrijgt het park met haar ideeëntuinen een generieke uitstraling, en mist het een eigen lokale identiteit.
Tribune aan de IJzermonding
De hoofdingreep bestaat uit het creëren van een “tribune” aan de IJzermonding. Deze “tribune”, een gemoduleerde zandheuvel van ongeveer 8 meter hoog, zal gericht zijn op het unieke schorrenlandschap en de dynamische IJzermonding. Zij zal de visuele en ruimtelijke breuk met de omgeving herstellen en het park een nieuwe betekenis en identiteit geven.
Planten en vegetatietypen die van nature voorkomen in de directe omgeving van het park, zullen de basis vormen van het nieuwe beplantingsconcept. Hierdoor zal het park een artificiële tegenhanger worden van het natuurlijke landschap aan de overzijde. Een nieuw beplantingsexperiment inspireert de bezoeker en daagt hem uit om op een andere manier na te denken over het gebruik van inheemse (kust)beplanting binnen een tuin of park.